Benzetmek gibi olmasın ama
Şiir,
Kahve falı gibidir.
Öyledir evet
Şöyle bir bakarsın
Mırıldanırsın bir iki
Kıpır kıpır olur dudakların
Yorumlarsın tabi.
Sonra da yorumladığına inanırsın.
Ve artık inandığın gibi yaşarsın.
Derken bir gün
Bir kalem geçer eline
Bir şiir de sen yazarsın.
İşte o zaman anlarsın ki,
Şiir bir rüyadır aslında.
Duyguların en zorunu yaşarken
Yazılır çala kalem.
Ve hep tersine okunur nedense.
Aklın ile kalbin
Çatışıp durur artık
Satır aralarında.
Bir kapıdır girdiğin,
Girdiğin gibi çıkmak bir diğerinden
Ne mümkün?
Evet bir ışık vardır hep
Önüne katıp yürüdüğün.
Ne yapsan faydasız.
Sen yaşadığın sürece
O ışığa asla ulaşamazsın.
Bambaşka mecralara sürükler seni kalemin.
Ve ancak,
Yaşadığın kadar yazarsın.
Ve inandığın kadar da özgürsün.
Yani,
Ha fala bakmışsın,
Ha rüya görmüşsün,
Ya da şiir yazmışsın.
Hepsi aynı kapıya çıkar.
Tersine gidiyorsa her şey
Ve yazdığın şiir okunuyorsa tersten
Anla ki,
Sen hep doğruları yazmışsın.
Yaşadığın kadar yazarsın kardeşim.
İnandığın kadar da özgür...