SIRÇA KÖŞK

Delilik bir hastalık değil,
Ancak bir alışkanlıktır.
Gündüzleri sarhoş kalmaya
Ve uykusunda ayık olmaya
Hükmetmişse;
İnsan aklının ardındaki vicdanının sesi,
Ve meyletmişse,
O sese çoktan biada,
Dervişten bozma endamıyla
Vaadedilen Bezirganlığa terfisidir
Muktedir Zulmeti'nin Nişanesi.
Gündüzleri sarhoş bir gezintidir,
Uykuda ayık bir lafbazanlık,
Sapkın Hülyaları ile rakseder
Sus-Pus olmuş,
Aklının ardındaki vicdanının sesi...
Eni-Boyu,
Hep aynı sofrada düzmeye
Muktedir,
Günahkar elleri,
Vicdanının aynasıdır.
Ve arayıp bulmuşsa
Cini ve Şeytan'ı bakarken aynaya,
Başka bir put aramaz asla tapınmaya.
Dili Lal,
Gözü ama,
Beyinden yoksun
Küçükbaşlar pek bir güzel güdülür;
Siyaset meydanlarında,
Hep,
Ama hep küçük hesaplar görülür...
Sırça Köşk'ün Saltanat Sofraları'nda
Sini-Sini sıralanır koyun kelleleri;
Bu dünyada görülen,
Her bir hesap,
Pek bir yamandır.
Öte tarafa da havale gider ama;
Adı,
Ya Helal,
Ya da Haramdır.
Nice Sırça Köşk'ler dikilir
Viraneler üstüne;
Her bir dikileni yıkacak olan,
Yine tek bir insandır.