İki ucu boklu dünya,
Neme gerek seni anmak.
Dertlerime yenisini katıp,
Bir kez daha uğruna yanmak.
Yalanmış meğer senin bütün hikâyen.
Sahte imiş güzelliklerin.
Benden, ondan , bizden alıp da
Başkasına verdiklerin.
Gülüşün yalanmış.
Ağlaman,
Sıkıntın,
Derdin.
Nimetlerin sahte,
Vaadlerin yalan,…
Cansız bedenimi saran,
Tek bir kefen kalır.
Onu da
İnan,
Senin kemirgen sıçanların,
Ve aç böceklerin geri alır…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder